“…Ота-онам ва мактабни бу йил битирадиган ёлғиз акам билан шаҳар марказида яшаймиз. Ота-онамлар эртадан кечгача ишда бўлишади. Акам эса дарсдан сўнг ўртоқлари билан сандирақлаб, уларнинг қайтишидан сал олдинроқ уйга етиб келишни одат қилган.

Бир куни дадам уйимизга янги видеомагнитофон ва иккита кассета олиб келдилар. Ҳали қўшниларимиздан деярли ҳеч бирида видеомагнитофон йўқ эди. Жуда ҳам қувониб кетдик. Бу икки кассетадаги киноларни қайта-қайта кўрдик.

... Читать дальше »

“Ёшим 24 да. Пойтахтдан йироқ бўлмаган шаҳарда туғилиб ўсдим. Уч ўғилдан кейин туғилган қиз бўлганим боисми, анча эркароқ ўсганман. Бироқ бир дард туфайли акаларимнинг эрмак ва мазахларига нишон бўлган эдим. Гап шундаки, аҳён-аҳёнда кечаси тўшагимни ҳўллаб қўярдим. Шундай пайтларда ўзимни қўярга жой топа олмасдим, дунё кўзимга  қоронғу бўлиб кўринарди. Онамнинг танбеҳлари-ю акаларимнинг устимдан кулишлари “ўлганнинг устига тепган” бўлиб тушарди. Шу боисми, кўпчиликдан ўзимни олиб қочардим, одамовилик табиатимга сингиб қолди. Ота-онам мени кўп мутахассисларга олиб бориб даволатишди. Хуллас, балоғатга етгач, бу дардим деярли унут бўлиб кетди.

Орадан йиллар ўтди. Мактабни, институтни тугаллаб, соҳам бўйича иш ҳам бошладим. Шу пайтгача келган совчиларга  унамагандим. Ниҳоят, акамнинг қистовлари туфайли ўттизни  қоралаш арафасида турган маҳалладош йигитга унаштиришди. Аммо у йигитга нисбатан мутлақо бефарқ эдим. Тўйдан олдинги учрашувларга унинг б ... Читать дальше »